Vandaag heb ik een sticker, een krul en een klop op mijn schouder verdiend want na maanden (ja echt) van uitstel en hard wensen dat het probleem magisch vanzelf zou verdwijnen heb ik eindelijk de vlotter van de w.c. gerepareerd.
Natuurlijk had ik totaal geen zin in die klus. Op internet had ik gezien dat je de vlotter het best kunt schoonmaken met azijn en azijn vind ik toevallig echt ontzettend stinken. Daarnaast was ik er niet zo van overtuigd dat mijn plan ook zou werken, wat betekende dat ik misschien voor niks het spoelsysteem uit elkaar zou moeten halen en met mijn handen in de azijn zou moeten. Al met al werd dit dus zo'n "schuif-voor-me-uit-klus", die ik vast een keer zou gaan doen- als ik er tijd voor had.
Intrinsieke- en extrinsieke motivatie
Natuurlijk is dit geen klusje waar je spontaan intrinsiek gemotiveerd van raakt. Intrinsieke motivatie wil zoveel zeggen als dat je de activiteit zelf gewoon heel leuk vindt om te doen. Het geeft je plezier, je wordt er blij en enthousiast van.
Nou dat was hier niet het geval. Gelukkig is dat ook niet wat er nodig is om je klussen te doen. Als dat zo was zou er nooit een scholier zijn woordjes Duits of Frans leren, niemand ooit het vuilnis buiten zetten en de wereld in feite één grote puinzooi worden.
Gelukkig zijn er ook andere redenen om iets te doen dan alleen maar dat je het heel leuk vindt. Zo bestaat er ook extrinsieke motivatie. Bij deze vorm van motivatie doe je iets wel of juist niet omdat er een beloning of straf tegenover staat. De motivatie komt dus eigenlijk van iets buiten jezelf. Dit zijn de stickerkaarten, cadeautjes of simpelweg de straf die ouders hun kinderen in het vooruitzicht stellen als ze wel of niet hun huiswerk maken, wel of niet tot hun achttiende niet roken etc. En soms werkt dat ook. Zeker op de korte termijn kan het iemand helpen over een drempel heen te komen. Maar…als je alleen niet rookte omdat je dan op je achttiende je rijbewijs cadeau krijgt, dan is, zodra de buit binnen is, alle motivatie om niet te roken weg en is er niks meer wat je tegenhoudt om alsnog te beginnen.
In mijn geval kwam de “straf” voor mijn uitstelgedrag in de vorm van een dikke rekening van het waterleidingbedrijf, een hoop schuldgevoel over zoveel verspild water en een boel chagrijn van mijn kinderen die het inmiddels aardig zat waren om steeds beneden naar het toilet te gaan. Dit hielp allemaal niets overigens. Tegen mijn kinderen zei ik gewoon dat een beetje beweging goed voor ze was en tegen de waterverspilling draaide ik gewoon het kraantje van het toilet helemaal dicht.
Autonome motivatie en vertrouwen
Wat me uiteindelijk wel in beweging kreeg was iets wat ze autonome motivatie noemen. Dit betekent dat je iets doet-waar je misschien geen zin in hebt- omdat je achter het einddoel staat. Zo leer je je woordjes Duits omdat je het belangrijk vindt je diploma te halen. Doe je de afwas omdat je houdt van schone vaat en repareerde ik de vlotter omdat ik mezelf graag zie als iemand die bewust om gaat met het milieu, ik mijn kinderen een goed voorbeeld wil geven en ik me gewoon veel beter voel over mezelf als ik dit soort klusjes gewoon geregeld heb.
Dit maakte dat ik uiteindelijk een vriendin aanschoot om te vragen of dat wat ik op internet gelezen had ook daadwerkelijk de vlotter zou repareren. Ze gaf me nog een paar tips en op die manier gaf ze me het vertrouwen dat ik dit tot een goed einde zou kunnen brengen. En dat vertrouwen, samen met mijn autonome motivatie maken dat ik nu trots op mezelf kan zijn omdat ik toch maar mooi zelf het toilet heb gerepareerd.
En zo gaat het vaak met klusjes waar we eigenlijk geen zin in hebben of tegenop kijken. Of dat nu je kind is die zijn huiswerk niet wil doen of dat jij zelf op je werk tegen die ene collega moet gaan zeggen dat je nu echt helemaal klaar bent met de vervelende opmerkingen die ze steeds maakt.
Wat je nodig hebt om de stap te zetten is autonome motivatie en vertrouwen dat je weet hoe je het moet doen en dat het je ook echt gaat lukken.
Bonus tip
In de loop van de jaren ben ik mijn dagen zo gaan inrichten dat ik alles wat ik stom of vervelend vindt meteen in de ochtend doe. De vaatwasser uitruimen, de kattenbak verschonen, de bedden verschonen, rekeningen betalen. Ook de keuken opruimen doe ik in de ochtend, want dan is het zo gebeurd en in de avond hik ik er tegen aan.
Het grappige is dat ik laatst geleerd heb dat daar een theorie achter zit. Ken je de uit spraak "eat that frog"? Het is een boek van Brian Tracy. Hij zegt dat als je in de ochtend de echt vervelende klusjes doet, waar je echt tegenop kijkt ( zoals een levende kikker eten? jak..) dan valt daarna de rest van de dag alles mee en je krijgt er een enorm tevreden en trots gevoel van. En dat onthoud je en zo wordt het de volgende keer ook were makkelijker om je klus aan te pakken.
Wil jij of je kind ook dingen anders of eindelijk beter aanpakken? En is motivatie of vertrouwen in jezelf of je plan iets waar je mee worstelt. Dan kun je contact met me opnemen en denk ik graag met je mee. Contact
Reactie plaatsen
Reacties